Placówkę duszpasterską pod wezwaniem św. Józefa Robotnika utworzono we wrześniu 1958 r. – jako filię parafii Matki Boskiej Częstochowskiej. Zapleczem ośrodka była niewielka drewniana kaplica Sióstr Albertynek, które prowadziły tu sierociniec. Pierwszym duszpasterzem Wołominka, tak wówczas nazywano tę część miasta, był ks. Józef Januszko, następnie ks. Czesław Przetacznik oraz ks. Jan Raczkowski, którego po dziś dzień wspominają starsi parafianie.
W kronice parafialnej czytamy:
„Nowy proboszcz (ks. Jan Raczkowski) rozpoczął zdobywanie terenu od młodzieży. I to było bardzo trafne posunięcie. Przez dzieci i młodzież wiodła prosta droga do serc dorosłych. /…/ Od pierwszej chwili rozpoczęcia pracy duszpasterskiej w Wołominie wszyscy: władza diecezjalna, duszpasterze i wierni – wierzyli w możliwość zbudowania kościoła. Marzenia pęczniały w miarę rozwoju placówki. W każdą niedzielę i święta, gdy kości trzeszczały w nadmiernym tłoku, bo kaplica wszystkich nie mieściła – marzono o prawdziwym kościele„.
Po raz pierwszy z wizytą pasterską do nowopowstałego ośrodka duszpasterskiego przybył w listopadzie 1960 r. ks. biskup Jerzy Modzelewski. W czasie Mszy Świętej – sprawowanej przez ks. biskupa – kilkadziesiąt osób przyjęło sakrament bierzmowania. W grudniu 1963 r. zorganizowano pierwsze Misje Parafialne, które przeprowadzili ojcowie michalici. „Pod wodzą św. Michała Archanioła – czytamy w kronice – dzielnie pracując, przepędzili z parafii złe duchy z chwilą ustawienia krzyża misyjnego z groźnym, pełnym przestrogi napisem: „Któż jak Bóg!”” Pierwsza Wizytacja Pasterska została przeprowadzona we wrześniu 1965 r. przez ks. biskupa Bronisława Dąbrowskiego, który na koniec swej bytności napisał w kronice parafialnej:
„Dzielnemu i ofiarnemu ks. Janowi Raczkowskiemu proboszczowi parafii Wołominek, na jego pracę duszpasterską szczególnie wśród umiłowanych i miłujących go dzieci tej młodej i prężnej parafii, jak również wszystkim jego gorliwym współpracownikom z serca błogosławię„.
Ks. Jan Raczkowski bez reszty oddał się pracy duszpasterskiej, szczególnie wiele czasu poświęcał dzieciom i młodzieży, organizując dla nich różne zawody sportowe i konkursy. Na fotografiach z tego okresu ks. Jan jest zawsze w otoczeniu dzieci i młodzieży. Nie zaniedbywano przy tym lekcji religii, które odbywały się wówczas w kaplicy. Ks. Jan Raczkowski duszpasterzował w Wołominie 12 lat: od 1960 r. do 13 lutego 1972 roku, kiedy to placówka duszpasterska w Wołominie została przekazana Zgromadzeniu Księży Orionistów.

Księża Orioniści w Wołominie
Pierwszym orionistą na placówce wołomińskiej był ks. Mieczysław Jańczak FDP, uzyskując doraźną pomoc, w pierwszych dniach, w osobie ks. Jana Osmałka. W kronice parafialnej czytamy:
„Wierni w pierwszych momentach z uzasadnioną rezerwą zaczęli podchodzić do nowego księdza. Dzieci i młodzież raczej śmielej. W dość jednak krótkim czasie zdołaliśmy się poznać i życie dawnym rytmem popłynęło dalej„.

W kwietniu 1972 r. odbyła się kolejna Wizytacja Pasterska, przeprowadzona przez ks. biskupa Jerzego Modzelewskiego. W tym czasie ks. Jańczakowi pomagał okresowo ks. Bolesław Majdak. Od samego początku wiadomo było, że jeden zakonnik nie może tworzyć wspólnoty zakonnej ani nie obsłuży rozrastającego się ośrodka. Trzeba więc było przygotować mieszkania dla księży. Dlatego przeprowadzono modernizację domu, doprowadzono gaz , zainstalowano nowe ogrzewanie, wyburzono piece i ściany. „To były dni, kiedy jadło się pył i kurz” czytamy w kronice. Takie były początki Księży Orionistów w Wołominie. W sierpniu do ks. Jańczaka dołączyli ks. Wincenty Góralczyk FDP i ks. Franciszek Kaczmarczyk FDP.
Dwa lata później, 23 października 1974 r., do pracy w parafii przyszły Siostry Pasterki. Ks. Jańczak od samego początku zabiegał o pomoc sióstr zakonnych. Starania zostały uwieńczone sukcesem dzięki wydatnej pomocy ks. biskupa Bronisława Dąbrowskiego, ks. Franciszka Gościńskiego i ks. Bolesława Majdaka. Kolejne Misje Parafialne odbyły się w grudniu 1973 roku. Przeprowadzili je ojcowie kapucyni.

24 czerwca 1974 po raz pierwszy do parafii przybył ks. kardynał Stefan Wyszyński – Prymas Polski. Celem wizyty ks. kardynała było: poświęcenie odremontowanej kaplicy, ołtarza i chrzcielnicy a także udzielenie sakramentu bierzmowania. Dla lepszego poznania parafian ks. Jańczak w 1975 roku sam odbył wizytę duszpasterską czyli tradycyjną kolędę.

Przez wiele lat, dokładnie od 1958 r., wierni zabiegali u władz państwowych o utworzenie parafii i budowę potrzebnych obiektów, zwłaszcza świątyni. Pozwolenie na budowę kościoła parafia otrzymała w 1977 r. W szybkim tempie wzniesiono tymczasową kaplicę murowaną – miała służyć do momentu wybudowania kościoła. 20 września 1978 r. przeniesiono Najświętszy Sakrament ze starej kaplicy do nowej i odprawiono pierwszą Mszę św. 15 października 1978 r. ks. kardynał Stefan Wyszyński – Prymas Polski erygował parafię św. Józefa Robotnika, która od 20 lat istniała jako niezależny ośrodek duszpasterski, będąc filią parafii Matki Boskiej Częstochowskiej.

Budowa Kościoła

1 maja 1980 r. ks. biskup Bronisław Dąbrowski poświęcił kamień węgielny, pochodzący z grobu św. Piotra Apostoła, a pobłogosławiony 12 grudnia 1979 r. przez Papieża Jana Pawła II podczas audiencji w której uczestniczył ks. Marian Kucha, ówczesny prowincjał i generał Zgromadzenia Księży Orionistów – ks. Ignazio Terzi.

Świątynię, zaprojektowaną przez Ryszarda Tomickiego, budowano przez wiele lat. Były to lata trudne. Brakowało materiałów budowlanych. Załatwienie cegły, cementu, stali graniczyło często z cudem. Temu heroicznemu zadaniu podołał jednak ks. Mieczysław Jańczak. Były i inne trudności: w czasie budowy spłonął budynek socjalny (1981 r.), wydarzył się tragiczny wypadek, w którym zginął Stanisław Salach (1986). A jednak budowa kościoła posuwała się powoli do przodu. To co trzeba również zaznaczyć, wraz z budową materialnej świątyni trwała budowa kościoła w sercach ludzi. Należy odnotować, że w tym okresie pojawiły się liczne powołania kapłańskie i zakonne – owoc modlitwy i ofiarnej pracy kapłanów, sióstr i ludu Bożego. 14 lipca 1980 r. parafia otrzymała pozwolenie na budowę w Czarnej punktu katechetycznego, który później został przeznaczony na schronisko dla bezdomnych mężczyzn. 25 października 1981 rozpoczęto regularne odprawianie Mszy św. w Szpitalu Miejskim. W październiku 1982 roku odbyły się Misje Święte przeprowadzone przez księży sercanów.

30 listopada 1986 r. z odprawianiem Mszy św. w niedziele i święta przeniesiono się do nowego kościoła. Do tego momentu zdołano również wybudować dom administracyjno-mieszkalny i dom gospodarczy. Dużą pomoc w budowie kościoła oraz obiektów towarzyszących okazało Zgromadzenie Księży Orionistów i ks. Cirillo Longo z Włoch. Kolejne Misje Święte trwały w parafii od 14 do 21 października 1989 r, a które przeprowadzili ojcowie redemptoryści. Konsekracja kościoła, pod przewodnictwem ks. Prymasa kard. Józefa Glempa nastąpiła dopiero w październiku 1991 roku. Ta przepiękna uroczystość, oczekiwana od tylu lat, została poprzedzona duchowym przygotowaniem trwającym kilka dni.

Po tej podniosłej uroczystości ks. Mieczysław Jańczak poprosił Przełożonych Zakonnych o zwolnienie z obowiązku proboszcza. 13 stycznia 1992 r. ks. Karol Knera przejął parafię św. Józefa Robotnika od ustępującego proboszcza ks. Mieczysława Jańczaka. Ks. dziekan Jan Sikora w kronice napisał: „W imieniu duchowieństwa Dekanatu Wołomińskiego z żalem żegnam ks. Mieczysława Jańczaka, który pracował 20 lat w tej parafii i dekanacie. Ks. Mieczysław zostawił po sobie pomnik-kościół, który będzie służył Kościołowi wołomińskiemu. Dziękuję również w imieniu całego Dekanatu za współpracę„.

Ks. Karol Knera FDP jako proboszcz pracował w Wołominie bardzo krótko. Został odwołany w lipcu 1993 r. W czasie proboszczowania dokończył asfalt wokół świątyni, rozpoczął konsultacje związane z ogrzewaniem kościoła i oddał pomieszczenia na plebanii na gimnastykę korekcyjną dla dzieci oraz domowe hospicjum.

1 lipca 1993 r. nowym proboszczem i przełożonym wspólnoty zakonnej został mianowany ks. Krzysztof Miś FDP, który kontynuował prace związane z wystrojem wnętrza świątyni. Między innymi wykonano nowe dębowe ławki, zawieszono obrazy Drogi Krzyżowej, w prezbiterium świą-tyni umieszczono figurę Chrystusa Zmartwychwstałego, założono nowe nagłośnienie, zainstalowano dzwony elektroniczne i ogrzewanie elektryczne w kościele. Wykonano nad głównym wejściem do kościoła witraż o powierzchni 66 m2 – kopię kaliskiego obrazu Świętej Rodziny oraz umeblowano zakrystię.

Otwarcie Hospicjum

W 1994 r. na bazie domu zakonnego otwarto Hospicjum Opatrzności Bożej dla ludzi chorych na raka. W dniu otwarcia Hospicjum ks. Generał Zgromadzenia Księży Orionistów – ks. Roberto Simionato powiedział:

„Oto my synowie Księdza Orione chcielibyśmy służyć ubogim, chorym, cierpiącym i tymi dziełami wyrazić miłość Kościoła dla innych. W Wołominie istnieje piękna synteza: Kościół dla ludzi i dzieła Miłosierdzia. Moim pragnieniem jest, abyśmy potrafili żyć tą syntezą: chwalić Boga naszymi głosami i służyć mu naszymi rękami, usługując biednym„.

Ponadto zakupiono nowy dom na plebanię, dokończono ogrodzenie, zagospodaro-wano plac wokół świątyni, podłączono Hospicjum i plebanię do sieci kanalizacji miejskiej. Skomputeryzowano kancelarię parafialną. Budynek starej kaplicy przystosowano do potrzeb sali widowiskowej. Rozpoczęto wydawanie pisma parafialnego – „Głos Parafii”. To wszystko zrobiono w ciągu 5 lat. Ale obok tego wymiaru materialnego jest również wymiar duchowy, który wyraża się w dużej frekwencji wiernych na mszach św., przystępowaniu do spowiedzi i komunii św.

W drugi dzień świąt Wielkanocnych i Bożego Narodzenia uroczyście obchodzi się Jubileusze Małżeńskie. Do tradycji należy już droga Krzyżowa ulicami parafii i pro-cesja różańcowa z Figurą Matki Bożej Fatimskiej w październiku.

Dalsze ważniejsze wydarzenia

W 1998 r. ks. biskup ordynariusz Kazimierz Romaniuk erygował przy naszej parafii Kurię Legionu Maryi.

15 października 1995 ks. kard. Kazimierz Świątek poświęcił figurę Matki Bożej na zewnątrz kościoła i oddał całą parafię pod Jej Matczyną opiekę. Natomiast 19 grudnia 1995 r. w uroczystej procesji przeniesiono figurę Matki Bożej Fatimskiej z kaplicy w Hospicjum do kościoła, i tym samym zainaugurowano nabożeństwa fatimskie każdego 13 dnia miesiąca.

W 1997 r. bardzo uroczyście obchodziliśmy Jubileusz 25-lecia pracy Księży Orionistów w Wołominie. Mszy św. Jubileuszowej w dniu 13 maja przewodniczył ks. biskup Kazimierz Romaniuk przy licznym udziale duchowieństwa zakonnego, diecezjalnego i wiernych.

W dniach 16-23 marca 1997 r. przeżywaliśmy kolejne Misje Święte, które przeprowadzili ojcowie karmelici.

1 sierpnia 2001 roku nowym proboszczem został ks. Jerzy Ćwiklak FDP. W 2009 roku proboszczem został ks. Jacek Pawlicki FDP.

Od września 2023 roku proboszczem parafii jest ks. Marcin Chrzęszczyk FDP.